طبق یک ارزیابی جدید، مردم چین شش برابر بیشتر از افراد در ایالات متحده، اروپا، ژاپن و کره جنوبی آلودگی ازن را به ریه وارد می کنند و تعداد کل روزها با حداکثر میانگین اوزون روزانه (میانگین 8 ساعته) بیش از 70 پی بی بی در چین، دو برابر بیشتر روز ژاپن و کره جنوبی، سه برابر بیشتر از ایالات متحده و شش برابر بیشتر از اروپا وجود دارد.
Zhang از دانشگاه پکن، نویسنده اصلی در شماره جاری علوم و فناوری نامه های زیست محیطی گفت: “ما می بینیم که در مناطق پرجمعیت شهری شرق و مرکزی چین، بیش از 60 روز در یک سال، سطح ازن در سطح بالاتر از استاندارد کیفیت هوا کشور چین است”
اوون کوپر، یکی از نویسندگان مقاله پژوهشی و دانشمند CIRES که در بخش شیمیایی NOAA مشغول به کار است، گفت: “چین نقطه عطفی از آلودگی ازن به سطح فعلی تبدیل شده است. ” در معرض قرار گرفتن انسان و پوشش گیاهی در چین بیشتر از سایر مناطق توسعه یافته جهان که تحت نظارت و کنترل میزان ازن است، می باشد.
در بسیاری از کشورها ازن را به دلیل اثرات آلودگی به گیاهان و مردم کاهش می دهند.
برای مثال در ایالات متحده، استاندارد میزان ازن مبتنی بر استاندارد آزانس حفاظت محیط زیست آمریکا ، 70 ppb (براساس حداکثر میانگین روزانه 8 ساعته) است. استانداردهای کیفیت هوا در کشور چین (حداکثر میانگین ۸ ساعته) بیشتر از 160 میکروگرم در متر مکعب است که معادل حدود 80 ppb است.
زمانی که ترکیبات آلی فرار و اکسید نیتروژن در حضور نور خورشید در جو واکنش نشان می دهند میزان ازن به بیشترین سطح خود می رسند. سوزاندن سوخت های فسیلی و سوزاندن زیست توده (پاکسازی محصول کشاورزی یا آتش سوزی جنگل ها) منابع اصلی ترکیبات آلی فرار و اکسید نیتروژن هستند. از دهه 1990، کنترل شدید تر بر انتشار آن مواد، آلودگی ازن را در بسیاری از شهرهای اروپایی و ایالات متحده کاهش داده است. اما میزان آلودگی سطح ازن در چین به طور گسترده ای شناخته نشده است، زیرا بر اساس تحقیق تا سال ۲۰۱۲ نظارت دقیقی بر بخشهای چین نبوده است.
برای این مطالعه، محققان از داده های یک شبکه نسبتا جدید از 1600 نقطه مانیتورینگ ازن و یک پایگاه داده بزرگ ازن جهانی جدید برای اندازه گیری سطح ازن در چین و مقایسه آن با سطوح دیگر کشورها استفاده کردند.
در واقع، در دهه 1980 و 1990، سطوح ازن در شهرهای بزرگ چین قابل مقایسه با سطوح ایالات متحده است. کوپر گفت: “سطح ازن در پکن امروز، شبیه به لس آنجلس در دهه 1990 است، زمانی که کنترل انتشار گازهای گلخانه ای فقط شروع به کاهش سطح ازن در آن شد.”
به گفته ژانگ، در چند سال گذشته، آلودگی هوا در فصل زمستان، نگرانی اصلی مردم و تمرکز اقدام دولت بر آلودگی هوا در چین بوده است و دولت چین اقدامات سختگیرانه کنترل انتشار را برای بهبود کیفیت هوا اعمال نموده است. از سال 2013، برنامه پیشگیری و کنترل آلودگی هوا باعث کاهش غلظت آلاینده های هوا اولیه و ذرات جامد به میزان ۳۵ درصد در 74 شهر مهم چین شده است.
ژانگ و لو فکر می کنند اثرات مضر آلودگی سطح ازن بسیار کمتر شناخته شده است. ژانگ گفت، “بسیاری از مردم در چین متوجه نمی شوند که ما ممکن است از آلودگی شدید ازن در روزهای معمولی تابستان نیز رنج ببریم. در حال حاضر شدت آلودگی ازن در چین چالش جدیدی برای راهبردهای کنترل انتشار است.”
از آنجا که ازن می تواند به گیاهان، از جمله محصولات کشاورزی آسیب برساند، محققان همچنین آسیب های گیاهی ناشی از ازن را در چین بررسی کردند. یکی از شاخص های پوشش گیاهی که مورد بررسی قرار گرفته است، قرار دادن گیاه در معرض ازن بیش از حد آستانه آن بود که که با کاهش رشد گیاه و عملکرد آن در فصل سه ماهه رشد همراه بود.
مطالعات انجام شده در سال 2010 در چند سایت چینی نشان داد که آلودگی ازن تولید گندم را 6تا15 درصد کاهش داده است.
